Tadeusz Drobniak to postać, która znana jest w polskim środowisku, szczególnie ze względu na swoje osiągnięcia w dziedzinie prawa oraz działalność w konsulatach. Urodził się 22 maja 1894 roku w miejscowości Jaworzno, gdzie spędził swoje wczesne lata.
Był nie tylko prawnikiem, ale także wysokiej rangi urzędnikiem konsularnym, co wiązało się z jego zaangażowaniem w sprawy międzynarodowe i reprezentowaniem interesów Polski na arenie międzynarodowej. Jego życie zakończyło się w 1979 roku, pozostawiając po sobie dorobek oraz wspomnienia związane z jego pracą.
Życiorys
Urodziny Tadeusza Drobniaka miały miejsce 22 maja 1894 roku w Jaworznie, które wówczas znajdowało się w powiecie chrzanowskim w Królestwie Galicji i Lodomerii.
Kariera Tadeusza rozpoczęła się po uzyskaniu tytułu doktora praw, kiedy to w 1924 roku przystąpił do polskiej służby zagranicznej. Jego pierwsze stanowisko to praca w konsulacie RP w Pradze, a następnie jego kariera obejmowała:
- konsulat generalny w Paryżu (1924–1925),
- ambasada w Paryżu (1925–1926),
- Ministerstwo Spraw Zagranicznych (1926–1928),
- konsulat w Pradze (1928),
- konsulat w Czerniowcach (1928–1929),
- komisariat generalny w Gdańsku (1929–1932),
- MSZ (1932–1934),
- konsul i kierownik konsulatu w Pile (1934–1939).
W 1934 roku, był kapitanem artylerii rezerwy, figurując w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Miał przydział w rezerwie do 29 Pułku Artylerii Lekkiej w Grodnie.
Tadeusz Drobniak wziął udział w kampanii wrześniowej, a następnie brał udział w walkach we Francji w 1939 roku. Następnie powrócił do pracy w polskiej służbie zagranicznej, gdzie pełnił różne funkcje, w tym:
- Wydział Szyfrów MSZ w Paryżu i Angers (1939-1940),
- urzędnik Konsulatu Generalnego w Londynie (1940),
- kierownik Wydziału Szyfrów MSZ w Londynie (1940-1942),
- konsul w Dar-es-Salam (1942),
- konsul generalny w konsulacie RP w Kampali (1943),
- konsul w Tananarive (1943–1945).
Po długiej i złożonej karierze, w 1965 roku Tadeusz osiedlił się na Lazurowym Wybrzeżu, gdzie spędził resztę swojego życia.
Ordery i odznaczenia
Wśród najwyższych odznaczeń, które otrzymał Tadeusz Drobniak, znajduje się Złoty Krzyż Zasługi, który jest symbolem szczególnych zasług dla kraju.
W 1934 roku, na mocy decyzji władz, przyznano mu również Srebrny Krzyż Zasługi (11 listopada 1934), co podkreśla jego wyjątkowy wkład w działalność na rzecz ojczyzny.
Dodatkowo, Drobniak był także laureatem Medalu Pamiątkowego za Wojnę 1918–1921, co odzwierciedla jego zaangażowanie w ważne dla Polski wydarzenia historyczne.
W 1928 roku otrzymał Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości, co było świadectwem jego działań na rzecz niepodległego państwa polskiego.
Na koniec, Brązowy Medal za Długoletnią Służbę wskazuje na jego oddaną pracę, która była kontynuowana przez wiele lat.
Przypisy
- Elżbieta Sokołowska: Trzy życia Danuty Le Hénaff, Gazeta Bretońska nr 17, 11.2012 r.
- Polska służba zagraniczna po 1 września 1939 r., Londyn 1954.
- M.P. z 1934 r. nr 259, poz. 340 „za zasługi na polu pracy państwowej w dziale służby zagranicznej”.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934, s. 135, 641.
- Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 04.12.2020 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Andrzej Węglarz | Wojciech Król (polityk) | Feliks Koczur | Krystyna Jakimek | Łukasz Czopik | Franciszek Szlachcic | Franciszek Kotulski | Adam Jamróz | Robert Warwas | Wojciech Saługa | Marcin Idzik | Anna Surówka-Pasek | Elżbieta Bolek | Paweł Bańkowski | Franciszek Odrzywolski | Grzegorz Matusiak | Bronisław Knapik | Marian Urbaniec | Czesław Żelichowski | Stanisław Baran (polityk)Oceń: Tadeusz Drobniak