Feliks Kamiński (pułkownik)

---

Życiorys

Feliks Kamiński przyszedł na świat 17 kwietnia 1886 roku w Jaworznie, w rodzinie Jana i Balbiny z Borowczyków. Po ukończeniu podstawowej edukacji w Jaworznie, kontynuował naukę w Gimnazjum św. Anny w Krakowie. Następnie podjął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie początkowo uczęszczał na Wydział Lekarski, ale z czasem przeniósł się na Wydział Filozoficzny, kończąc je w 1914 roku.

Od 1 stycznia 1912 roku nosił tytuł członka Związku Strzeleckiego. Po wybuchu I wojny światowej, 8 sierpnia 1914 roku dołączył do Legionów Polskich, gdzie służył w V batalionie, a w lutym 1915 uzyskał stopień podporucznika w 1 pułku artylerii. Wziął udział w licznych bitwach I Brygady, w tym nad Styrem oraz pod Kostiuchnówką. Jego odwaga i bohaterstwo zaowocowały wnioskiem o przyznanie mu Orderu Wojennego Virtuti Militari, złożonym po ofensywie rosyjskiej 4 lipca 1916 roku.

Po kryzysie przysięgowym, 17 września 1917 roku został wcielony do Armii Austro-Węgier, gdzie aktywnie działał w Polskiej Organizacji Wojskowej. Pod koniec wojny, w październiku, wziął udział w rozbrajaniu Austriaków w Krakowie. 8 stycznia 1919 roku z dniem 15 listopada 1918 roku formalnie wstąpił do Wojska Polskiego, zatwierdzony tymczasowo na stopień porucznika przez generała Bolesława Roję.

Początkowo zajmował się pracą w Dowództwie WP, następnie został przeniesiony do pociągu pancernego „Piłsudczyk” oraz Inspektoratu Artylerii w Warszawie. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, gdzie walczył o Mińsk, Borysów i nad Berezyną, co dowiodło jego męstwa. 17 maja 1922 roku został odznaczony Krzyżem Srebrnym Virtuti Militari. Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku, awansując do stopnia majora z dniem 1 czerwca 1919 roku.

Kolejne lata jego służby obejmowały pełnienie funkcji zastępcy dowódcy pułku w Kielcach oraz uczestnictwo w kursie dowódców pułków w Toruniu od 28 maja do 9 października 1924 roku. W czasie przewrotu majowego 13 maja 1926 roku kierował I dywizjonem pułku, aktywnie uczestnicząc w walkach po stronie Marszałka Józefa Piłsudskiego. Po konflikcie, 22 maja jednostka powróciła do Kielc bez strat. W sierpniu 1926 roku przeniesiono go do kadry oficerów artylerii, gdzie objął stanowisko zastępcy szefa gabinetu Ministra Spraw Wojskowych.

12 kwietnia 1927 roku na mocy decyzji prezydenta RP został awansowany na stopień podpułkownika. Od 12 maja 1932 roku dowodził 1 pułkiem artylerii przeciwlotniczej w Warszawie, a od 24 lipca 1933 roku pełnił dodatkowo obowiązki dowódcy 11 Grupy Artylerii. W 1936 roku awansował na pułkownika, jednak wkrótce uznano go za całkowicie niezdolnego do dalszej służby wojskowej. 31 marca 1936 roku przeszedł w stan spoczynku.

W 1929 roku objął stanowisko prezesa Towarzystwa Przyjaciół „Miasta-Ogrodu Czerniaków”, łącząc je z funkcją prezesa Spółdzielni Oficerskiej „Sadyba”. Po przeniesieniu w stan spoczynku w 1936 roku wstąpił w skład zarządu Polskich Zakładów Optycznych.

W obliczu ataku III Rzeszy na Polskę, ewakuował się na południowy wschód. Po agresji ZSRR na Polskę został wzięty do niewoli w rejonie Lwowa. Przetrzymywany w obozie starobielskim, w 1940 roku został razem z innymi jeńcami przewieziony do Charkowa, gdzie stracił życie w wyniku zamachu z rąk funkcjonariuszy NKWD przybyłych z Moskwy, w ramach decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940, co stanowi część zbrodni katyńskiej. Jego szczątki spoczywają w Piatichatkach, w miejscu, gdzie 17 czerwca 2000 roku utworzono oficjalny Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.

Życie osobiste Feliksa Kamińskiego to również historia rodzinna. 27 października 1923 roku ożenił się z Marią Plutyńską, z którą doczekał się dwóch synów: Krzysztofa Huberta (ur. 1926) i Pawła Józefa (ur. 1928) oraz córki Barbary (ur. 1935). Jego zasługi zostały uhonorowane postanowieniem nr 112-48-07, kiedy to Lech Kaczyński 5 października 2007 roku awansował go pośmiertnie na stopień generała brygady. Ten awans ogłoszono podczas uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” w Warszawie 9 listopada 2007 roku.

Ordery i odznaczenia

Feliks Kamiński był nie tylko uzdolnionym dowódcą, ale również zasłużonym żołnierzem, który otrzymał liczne odznaczenia wojskowe. Oto lista jego wyróżnień:

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 5940 – 17 maja 1922,
• Krzyż Niepodległości – 6 czerwca 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski,
• Krzyż Walecznych (czterokrotnie; przyznany po raz 2, 3 i 4 w 1921),
• Złoty Krzyż Zasługi – 17 marca 1930,
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
• Odznaka „Znak Pancerny” – honorowo 11 listopada 1935,
• Odznaka „Za wierną służbę”,
• Wielka Wstęga Orderu Gwiazdy (Afganistan, 1934),
• Komandor Orderu św. Sawy (Jugosławia, 1929),
• Oficer Orderu Legii Honorowej (Francja).

Upamiętnienie

W ramach działań związanych z akcją „Katyń… pamiętamy” oraz „Katyń… Ocalić od zapomnienia”, Feliks Kamiński zyskał szczególne uhonorowanie poprzez zasadzenie Dębu Pamięci przy Szkole Podstawowej im. św. Maksymiliana Marii Kolbe w Pusznie Godowskim. Dodatkowo, jego pamięć została uwieczniona na tablicy pamiątkowej umieszczonej przy tym Dębie Pamięci w Jaworznie, gdzie zaszczytem uhonorowano dziewięć ofiar zbrodni katyńskiej.

9 września 2017 roku, Feliks Kamiński został patronem ulicy w Jaworznie, która wcześniej nosiła imię Oskara Langego.

Warto również wspomnieć, że jest on patronem 18. Zamojskiego Pułku Przeciwlotniczego w Sitańcu.

---

Oceń: Feliks Kamiński (pułkownik)

---